Het komt steeds vaker voor, of nee, wacht: we kunnen er steeds beter en open over praten. Een Mom Burnout. Mama's die uitgeblust zijn, waardoor het leven overweldigend voelt. De verantwoordelijkheid die we dragen voor onze kinderen, de rollen die we vervullen, werken en ook nog aan onszelf denken; het is soms gewoon teveel.

We staan altijd aan. We hebben kunnen laten zien dat we als vrouw onze ambities inzetten én het huishouden kunnen runnen. Maar dit brengt ook druk met zich mee. En die druk kan verlammend werken. Het is ook niet gek. We hebben continu een "lijntje" uitstaan richting ons kroost. Die knop zet je niet uit, ook al zou je het willen. Dat is energetisch. Tuurlijk kun je een weekend met vriendinnen weggaan, maar je bent altijd alert. Dit slurpt energie. Je bent een rots voor je kind. Een veilige haven. Maar ben je wel veilig bij jezelf?

Kansen

Het is prachtig dat er zo veel kansen zijn tegenwoordig. En dat er steeds meer vrouwen aan de top komen. Dat we kunnen laten zien, als vrouw, als moeder, dat we onze ambities op een goede manier kunnen inzetten. Maar als je niet uitkijkt, dan verlies je deze ambitie. En niet alleen dat. Ook je passie. Je motivatie. Je drive. Je temper. En dat wil je te allen tijde voorkomen. Losbreken vanuit een maatschappij waar je de meest idealistische plaatjes op Instagram ziet, succesvolle ondernemers als paddenstoelen de grond uit lijken te schieten; dat is lastig. Waarom? Omdat je vaak niet ziet wat er achter de schermen gebeurt. En ons brein registreert wat het ziet.

Van “de wereld aan je voeten” tot “ik voel m’n voeten niet meer”

In het boek Moeder Genoeg heb ik het over dat we als moeder genoeg zijn. Dat het niet altijd meer en beter moet en dat kijken naar anderen vaak juist averechts werkt. Toch herken ik de Mom Burnout maar wat goed. Nu heb ik drie kinderen en ze zijn nog jong. Nog voordat ik de laatste kreeg, maakte ik Moeder Genoeg af. Na drie weken verlof herschreef ik het. De wereld lag aan m’n voeten, zo voelde het. Het boek werd succesvol en terwijl mijn jongste ouder werd, de andere twee op school zaten en ik eigenlijk meer ruimte voor mezelf kreeg, verloor ik mijn motivatie in alles. Waar was dat opeens gebleven? Ik was bezig met de dagelijkse taken. Met de boodschappen. Was gehuil aan het sussen en herhaalde de zin “samen spelen samen delen” honderd keer per dag. Ik vergat dingen en voelde m’n voeten niet meer op de grond staan. M’n brein draaide overuren, m’n ademhaling zat hoog en ik had nergens meer echt zin in. Was dit normaal? Zo wilde ik het leven helemaal niet zien. Ik raakte van een zelfverzekerde vrouw met drie kinderen gevangen in een lijf dat bang was. Dat niets meer durfde. Alles was ik over had geschreven leek niet meer van toepassing op mezelf.

Zo herken je een Mom Burnout

1. Zoals ik al zei: een Mom Burnout kun je herkennen aan het verliezen van je ambitie, motivatie, creativiteit en geduld. Uit het niets schreeuwen tegen je kind. Dingen zeggen die je niet meent (guilty). De afgelopen twee jaar hebben het er niet beter op gemaakt. Met z’n allen thuis. Op elkaars lip. Thuisonderwijs. Misschien vonden opa’s en oma’s het spannend om op te passen (als die luxe er al was) en vielen die weg als hulp. It has been tough, voor veel ouders.
2. Niets maakt je echt meer blij. Zelfs als je kind de allermooiste tekening voor je heeft gemaakt, zit jij ergens met je hoofd in een andere dimensie. Je registreert niet meer echt wat er wordt gezegd of gedaan.
3. Slapen helpt niet. Vaak kun je een mindere dag relateren aan slaapgebrek, maar bij een Mom Burnout kun je slapen wat je wilt, het maakt je gemoedstoestand niet beter.
4. Een gevoel van anxiety en onzekerheid. Als je bijvoorbeeld onder meerdere mensen bent of moet presteren. Opeens lijkt het alsof je dingen niet meer (aan)kunt.

Anders dan een depressie

Hoewel het kan voelen als het hebben van sombere gevoelens, heeft een Mom Burnout echt met opbranden te maken. Je kan gewoon even niet meer. Bij een depressie wil je niet. Bij een burn-out is de energietank leeg. De energietank is leeg en die mag weer langzaam worden gevuld. Dit gaat niet van de een op de andere dag.

Wat kun je doen?

1. First of all: Wees open en eerlijk. Als we dat allemaal zouden doen, dan herkennen we het sneller en zien we ook steeds meer erkenning. Je bent niet gek. Het is ook niet gek. Als jij het verhaal herkent, steek dan je vinger op. Laat schone schijn voor wat het is. Daar helpen we elkaar niet mee. Met kwetsbaarheid en transparantie wel.
2. Zoek hulp. Of dat nu is van vrienden en familie ofwel van een therapeut/pscyholoog of coach. Schaam je vooral niet.
3. Ga de natuur in en las social media breaks in (LINK artikel social media break). Ga wandelen. Beweeg. Adem frisse lucht in. Dit doet je brein goed.
4. Stel prioriteiten. Focus je op je agenda. Hoe wil je die hebben? Vol of leger?
5. Heb intimiteit met je partner. Want in tijden van burn-outs kun je jezelf gemakkelijk terugtrekken en isoleren. Intimiteit gaat over contact, over communicatie. Is er geen partner in het spel, reik dan wat meer uit naar vrienden. En voor iedereen die iemand ziet struggelen in zijn of haar vriendenkring; geef hem of haar een knuffel. Bied een schouder.
6. Leer ontvangen. Echt, het is zo belangrijk. De vrouw staat voor bedding in het gezin. Deze bedding creeer je door te ontvangen. Denk aan een compliment, gedachten die je hebt, een knuffel, seks, hulp, screen time limiting. Stel grenzen en bepaal zelf wat in jouw energietank terecht komt. Waar heb je hulp nodig? Is dat met financiën, met zelfvertrouwen? Ook al voelt het als een enorme berg waar je tegenop ziet; klim erop. Ga ervoor. In kleine stappen.
7. Voed jezelf. Letterlijk. Met voeding. Goede voeding. Geen vulvoeding.
8. Let op je ademhaling. Kun jij helemaal vanuit je buik en tot aan je buik ademen? Of zit je ademhaling hoog? Ademen is leven. In tijden van langdurige stress ademen we vaak hoog. Dit betekent ook dat je organen minder zuurstof krijgen en je geneigd bent vaker in je hoofd te gaan zitten. Adem een paar keer per dag enkele minuten heel diep in (neus), uit (mond).
9. Kleine stapjes. Doelen stellen is een kunst. Als jij een marathon wilt rennen wat een prachtig doel op zich is, maar je hebt het nog nooit gedaan, begin dan eens met iedere dag een kilometer te rennen. Als je een Mom Burnout hebt, stel dan kleine doelen. Stel jezelf de vraag: Wat kan ik vandaag doen om… (vul zelf in).
10. Heb vertrouwen. Als je in een Mom Burnout zit, kan het leven zwaar aanvoelen. Ook je vertrouwen in jezelf kan weg zijn. Wat kan er structureel veranderd worden in jouw leven, zodat je meer rust en ruimte krijgt? Wees eerlijk naar jezelf. Naar anderen. Dan komt het vertrouwen vanzelf terug. Overigens is het moederschap een transitie in je leven. Tel daarbij op dat je ouder wordt en je kijk op het leven verandert. Dit heeft tijd nodig.