Selfcare, zelfzorg. Het lijkt een modewoord te worden. Naast moederschap, moet je wel zorgen voor je selfcare. En weet je, alle kleine stappen helpen, dus dat er mee bewustwording is rondom dit onderwerp is goed. Heel fijn zelfs! Echter, is het niet zo dat we niet per se streven naar zelfzorg, dan wel zorg vanuit de maatschappij?
Willen we niet liever dat de pay-gap verdwijnt? Willen we niet liever dat kinderopvang vergoed wordt? Dat verlof minimaal een half jaar duurt? We hebben het goed hier in Nederland, daar kunnen we het over eens zijn en natuurlijk valt er altijd wel ergens over te klagen. Maar in een maatschappij die male-oriented is en er van ons verwacht wordt dat we in een hoog tempo blijven meedraaien, even ongeacht (je ervoor kies) je werkt of niet werkt. Het is veel. We huilen niet. We gaan door. En toch zou het fijn zijn als tools voor mentale gezondheid en lichamelijke gezondheid compleet worden vergoed (denk ook aan alternatieven en sportschoolabbonnementen). Als we op school al onderwerpen kunnen aankaarten als onderhandelen, jezelf verdedigen, financiën bijhouden, wat discriminatie precies is, hoe je moet ondernemen, wat er komt kijken bij opvoeden, hoe hormonen werken en cycli, wat goede manieren zijn om voor elkaar klaar te staan (in het moederschap, zoals voor elkaar koken en dat dit normaal wordt), gewoon het wiel niet zelf uitvinden. Want dat kost energie.
Of zeg jij; nee hoor, een manicuremiddag is genoeg. Dan is dat ook helemaal oké. Misschien is zelfzorg voor jou iets heel anders. We zijn benieuwd. Deel je het met ons?
