Wist je dat de relatie die jij met je vader en/of moeder hebt doorwerkt richting je kinderen? Wij zijn dol op familielijnen, omdat het zo interessant is en ook nuttig. Daarom een kort en bondig artikel over dit onderwerp (kunnen er nog uren over uitweiden, doen we nog wel een keer).
Als jij als kind het idee hebt gehad dat je - onbewust - voor je ouders (of een daarvan) moest zorgen, dan word je energetisch gezien meer hun ouders en ga je boven hen staan. Dat kan zijn, als je eenmaal zelf moeder bent, uiten in dat je moeilijk kan ontvangen, dingen bagatelliseert, en je antennes altijd aanstaan. Al met al: je geeft heel veel energie weg en loopt op een gegeven moment leeg. Niet handig als moeder, maar je kunt er ook niets aan doen. Het is op zo'n moment belangrijk dat je de bedding in jezelf vindt. Je eigen plek gaat innemen. Even in het kort:
Relatie met je vader
De vader in de familielijn staat voor zekerheid. Is de verhouding duidelijk en mag hij een vader voor je zijn, dan "stroomt" het. Dan kan je op hem bouwen, vertrouwen en groei je op tot een autonoom persoon. Is de relatie met je vader verstoord, bijvoorbeeld omdat 'ie ziek was en jij voor 'm moest zorgen vroeger (mentaal, kan ook), of veel dronk dan ben je in de familielijn boven hem gaan staan, waardoor jij maar moeilijk kan loslaten en ontvangen. Dit kan zich bijvoorbeeld uiten in je relatie met je partner.
Relatie met je moeder
De moeder in de familielijn staat voor veiligheid. En dit ligt ook weer aan hoe zij is opgegroeid. Komt zij uit een veilig nest? Was zij vroeger de bedding van het gezin en echt helemaal aanwezig? Of had je, net als hierboven, het idee dat je de verantwoordelijkheid voor haar moest overnemen? Als jouw moeder zich niet veilig heeft gevoeld en jij ook niet als kind, dan kan zich dit uiten in dat jij de wereld als een onveilige omgeving ervaart. Je staat altijd in "standje overleven" en kunt maar moeilijk écht voelen.
50% je vader, 50% je moeder
Misschien roep je weleens: 'Ja maar zo wil ik niet worden!' Of: 'Ja dag, wat er vroeger is gebeurd vergeet ik nooit meer, dat is de schuld van papa/mama!'. Dat kan en zo ervaar je dat ook. Maar weet dat je 50% je vader en 50% je moeder bent. Dus als je zegt 'Zo wil ik niet worden', dan wijs je ook jezelf af. En dat is nou net het stuk wat geheeld mag worden! Kijk aan wat van jou is en laat bij hen wat van hen is. Een hele belangrijke daarbij is: geef je vader en/of moeder (nog levend, over overleden) de kans om een vader of moeder voor je te zijn. Dat kan alleen als jij begint met alles laten zijn en jouw verantwoordelijkheid nemen. Zo creëer je bedding en geef je bepaalde energieën niet door aan je kind. En ja, ook onze kinderen hebben een eigen weg te gaan met daarin hun leermomenten. Je kunt er als ouder nooit voor zorgen dat kinderen zo hop perfect worden afgeleverd als ze 18 zijn. Nee, dat heet groei en ontwikkeling. Het belangrijkste hieraan is, is dat je als ouder beschikbaar kan zijn om dit pad te begeleiden.
Als je het leuk vindt: The Mompany's Florine heeft in haar boek Moeder Genoeg een hoofdstuk over dit alles geschreven in samenwerking met familieopstellingscoach Els van Steijn.
