Mijn naam is Amanda, ik ben oprichter en eigenaar van A Catchers: Een heuse sieraden subscriptie box met als belangrijkste boodschap: The reminder of you. Ik ben 35 jaar en woon samen met mijn vriend in Rotterdam.

Vorig jaar oktober lanceerde ik nietsvermoedend de eerste A Catchers box. Ik weet nog hoe spannend ik het vond om dit de wereld in te slingeren. De reacties waren overweldigend én er werd massaal over gedeeld. Wat een voldoening gaf me dat.

Kinderwens

Rond diezelfde periode ben ik gestopt met de pil omdat mijn vriend en ik onze kinderwens dit jaar wilden vervullen. Omdat ik best een lange periode aaneengesloten de pil had geslikt wilde ik kijken of mijn menstruatie weer normaal op gang zou komen. Vrijwel meteen had ik weer een regelmatige cyclus. Wat een geruststelling.

Verharding in m'n borst

Een paar weken later werden mijn borsten steeds gevoeliger en kreeg ik stekende pijn in mijn linkerborst. Ik ging voelen en ontdekte een best wel grote verharding. Als ik vooroverboog ontstond er een kuiltje. De alarmbellen gingen niet meteen af. Ik linkte het aan het stoppen met de pil. Mijn vriend drong erop aan om een afspraak te maken bij de huisarts. Tijdens dat bezoek controleerde de huisarts mijn borst. Ze dacht aan een borstontsteking. Wel moest ik nog even bloed laten prikken. Opgelucht ging ik naar huis. Een week later werd ik gebeld. Er kwam niets uit het bloedonderzoek. Voor de zekerheid moest ik naar het ziekenhuis voor een echo. Inmiddels half december, de feestdagen in aantocht.

95% zeker dat het borstkanker was

Nietsvermoedend ging ik enige tijd later met mijn vriend naar het ziekenhuis. Voordat we van huis vertrokken grapte ik nog zoiets van “straks vertellen ze me dat mijn borst eraf moet”. Waarop mijn vriend zei dat ik niet zo gek moest doen. Een paar uur later zaten we tegenover een verpleegkundig specialist die ons vertelde dat ze voor 95% zeker zijn dat het om borstkanker gaat. Slik! Ik begon te huilen en wilde eigenlijk op dat moment alleen maar weg. Weg van dit akelige nieuws. Even terugspoelen naar hoe mijn leven de dag ervoor was. Toch moest ik nog even luisteren naar wat deze lieve mevrouw te zeggen had. Ik kan me eerlijk gezegd inhoudelijk niet zo veel meer herinneren van dat bewuste gesprek. Wel weet ik nog dat we verdrietig en teneergeslagen het ziekenhuis verlieten.

Per direct stoppen met hormonen

De dagen die erna volgden heb ik in een soort van roes beleefd. Dezelfde week kreeg ik nog een MRI scan en de uitslag van de biopsie. Positief en negatief nieuws. Het is hormoongevoelige borstkanker graad 1. Dat betekent niet de meest agressieve vorm en langzaamgroeiend. Hormoongevoelig betekent dat hormonen de tumor kunnen stimuleren om te groeien. Per direct moest ik stoppen met de pil. Ik was net een maand gestopt. Pijnlijk wordt duidelijk dat onze kinderwens voorlopig niet in vervulling zal gaan.

Mijn eieren invriezen

Aan het begin van de behandeling kon ik ervoor kiezen om eitjes in te laten vriezen. Dit omdat de kans bestaat dat mijn kinderwens mogelijk niet meer vervuld zou kunnen worden na chemotherapie. Dit voortraject op de rest van de behandeling moest snel gebeuren. In verdoofde en geëmotioneerde toestand moest ik mezelf elke dag prikken, ook moest ik er medicijnen bij slikken. Helaas hadden deze medicijnen een nare uitwerking op me. Mijn gedachten werden steeds donkerder. Ik kon niet anders dan dit traject stoppen op dat moment. Mijn vriend en ik zeiden tegen elkaar dat we er maar op moeten vertrouwen dat we straks natuurlijk zwanger kunnen worden. Als ik erover nadenk nu word ik heel verdrietig. We weten niet waar we aan toe zijn nog.

Actieve behandelingen achter de rug

Inmiddels ben ik klaar met alle actieve behandelingen, die bestond uit chemotherapie, operatie en bestraling. Recent ben ik gestart met hormoonpillen. Die zorgen ervoor dat de werking van het vrouwelijke oestrogeenhormoon wordt geblokkeerd. Het voorkomt terugkeer van de (hormoongevoelige) borstkanker.

Borst afstaan voor nieuw leven

Mijn nieuwe lijf is best wennen. Aan één kant ben ik plat. Het troost me om te denken dat ik mijn borst heb afgestaan voor nieuw leven. Over een paar jaar, na een eventuele zwangerschap, kan ik een reconstructie laten doen.

Ik ben er nog

Na alles ben ik vooral dankbaar dat ik er nog ben. Dit heeft zo’n impact gemaakt. Bijna een jaar zat ik in een bizarre rollercoaster, ik werd geleefd en kon me alleen maar overgeven aan het behandelplan. Als je de dood in de ogen hebt aangekeken verandert je perspectief. Deze bizarre periode heeft me mooie inzichten gegeven. Het vertrouwen in mijn lichaam is nog niet terug, dat heeft tijd nodig. Ook fysiek ben ik nog lang niet de oude. Rustig aan probeer ik weer een beetje aan mijn bedrijf te werken. Alle doelen en dromen die ik had ga ik waarmaken.

In welke situatie je je ook bevindt; zorg goed voor jezelf, omarm jezelf en zet jezelf op de eerste plaats. Wat er ook gebeurt!