Morgen wordt mijn dochter 10 jaar. Een mijlpaal, want we hebben niet alleen een tiener in huis, ook zijn wij 10 jaar ouders. De afgelopen jaren hebben veel lessen gekend. Wel honderden. Van: Alles is een fase. Tot aan: Kleine kinderen, kleine dingen om over na te denken. Grote kinderen, grote dingen om over na te denken. Graag deel ik 10 lessen met je die ik leerde in 10 jaar moederschap.
1. Kinderen kijken niet naar wat je zegt, maar naar wat je doet
Tja, ik wilde hier niet aan. Zeker in het begin niet. Maar het is zo. Woorden en gedrag zijn twee verschillende dingen. 'Schat, kom van die telefoon af!'. 'Maar mam, jij zit er zelf op.' En zo kan ik nog driehonderd voorbeelden noemen, waar jij er misschien ook wel een aantal van kan opnoemen.
2. Je kinderen hoeven niks voor jou te dragen
Toen ik 5 jaar geleden bekend raakte met familieopstellingen en systemisch werkt zei de therapeut waar ik naartoe ging: 'Zeg maar van kinds af aan tegen je eigen kinderen dat jij de volwassen vrouw bent. Dat zij zich niet verantwoordelijk hoeven te voelen en dat jij het zelf kunt dragen.' In het begin dacht ik nog 'zou dat nou echt helpen?'. Maar nu, 5 jaar laten kan ik zeggen dat dat zo is. Zodra ik ook maar enigszins voel dat de verantwoordelijkheid die niet voor haar is wordt overgenomen, zeg ik dit zinnetje en ze begrijpt het direct. Therapie is trouwens ook een ding waar ik veel aan heb gehad als moeder. Al is het maar omdat het ook heel welkom is als iemand soms voor jou zorgt. Al is het een ander soort zorgen dan moeder zijn en zal je nooit antwoorden buiten jezelf vinden. Praten met iemand die je kan spiegelen, heeft mij heel veel ruimte gegeven om mezelf als mens te zien.
3. Alles is een fase
Ik weet het nog wel. Die buikkrampen. Wanneer zou het overgaan? Ik kon het me niet voorstellen Gister kwam m'n beste vriendin langs met pasgeboren baby. Wat een dotje. Ze kreeg lekker wat te drinken. Oh ja, hoeveel poederschepjes ook alweer bij een baby van 6 weken? Alles is een fase. Het gehuil, de nachtelijke onderbrekingen, het sjouwen met de MaxiCosi; alles gaat voorbij. En steeds komen er weer nieuwe fases voor terug. Nu verwelkom ik de tienerfase.
4. Wij moeders zijn ook mensen
Maken fouten. Doen het in de ogen van onze kinderen nooit 100% goed. En dat is oké. Want ook zij gaan later hun fouten maken. En soms, soms weet je het gewoon even niet. Doe je iets stoms, schiet je uit je slof, verhef je je stem (dat gebeurt meer dan soms trouwens). Schuldgevoel heeft geen zin. Jezelf in je heelheid kunnen zien wel. Dit is misschien wel de moeilijkste les ooit geweest in het moederschap
5. Neem de emoties van je kind serieus
Note to self. Want soms kan het gehuil, gezeur en gedram je echt tot waanzin brengen. Mij wel in ieder geval. Maar kleine kinderen kunnen hun emoties nog niet altijd goed onder woorden brengen. Door dit onder stoelen of banken te schuiven, kunnen ze het gevoel krijgen dat ze niet serieus genomen worden.
6. Grenzen zijn belangrijk
Dan kom ik gelijk bij het volgende. Want hoewel we onze kinderen nooit hoeven te onderschatten, zijn grenzen belangrijk. Ik ben de mama/papa, jij het kind. Dat heeft niks met rangorde of macht te maken, maar een kind wil graag weten wat hun grenzen zijn. Dit geeft een gevoel van veiligheid en zorgt ervoor dat jij als moeder een betere energiebalans krijgt.
7. Ieder kind is anders
Wij hebben er drie. En alledrie zijn ze verschillend. Ook kinderen van vriendinnen en vrienden zijn allemaal anders. Wat voor jou heeft gewerkt, werkt voor het ene kind wel en bij het andere kind niet. Daarom zijn ongevraagde adviezen ook niet per se helpend. Is er geen hulpvraag? Dan hoef je ook geen advies te geven. Dat is een goede les geweest.
8. Kleine kinderen, kleine dingen om over na te denken...
Grote kinderen, grote kinderen om over na te denken. Al is dit voor iedereen anders natuurlijk. Maar bijna een tiener in huis (en er zullen ook vast moeders met pubers zijn die meelezen, die vraag ik over een aantal jaar zeker om raad!) zijn er andere vraagstukken. Meer volwassen. Het loslaten lijkt soms moeilijk te gaan. Ik wil haar beschermen, maar ook ruimte geven. We zijn allemaal jong geweest en hebben allemaal weleens dingen gedaan die niet helemaal pluis waren, maar je eigen kinderen wil je behoeden. En nee, dat gaat niet. Maar hoop doet leven toch?
9. Zeker niet alle ballen hoeven in de lucht
Ballen laag houden. Keep it simple. Zeker makkelijker gezegd dan gedaan, maar alle ballen hoog houden, breekt je vroeg of laat op. En weet je, soms moet je wel. Of weet je niet beter en ga je maar door. Maar het is altijd een goede reminder geweest.
10. De tijd gaat zo ongelooflijk snel
'Geniet er maar van, want ze zijn maar zo kort klein!'. Wat een onzin, dacht ik vroeger. Pas over 10 jaar zijn ze groot! Grappige gedachte was dat. Want nu is ze opeens 10. Die tijd is echt snel gegaan. Nu ik dit schrijf, raakt het me. Had ik meer moeten genieten? Had ik meer in het nu kunnen leven? Had vast gekund. Als ik een babyfoto zie, weet ik nog hoe ze rook. Toen ik haar voor het eerst naar de basisschool bracht, weet ik nog hoe zij en ik zich voelden. Maar misschien is het allerfijnste gevoel wel dat ik al 10 jaar met haar mag zijn. Mijn grote, kleine meisje. Gefeliciteerd.
